Europejskie obserwatorium Copernicus Atmosphere Monitoring Service podaje, że dziura ozonowa nad Arktyką jest o połowę mniejsza, niż w poprzednich latach. Do tego jest bardziej oddalona od bieguna północnego. Efekt ten jest wynikiem podpisanego w 1987 roku porozumienia montrealskiego, w którym 160 krajów świata zgodziło się na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych; ich wysiłki spowodowały zmniejszenie ubytku warstwy ozonowej o 20%. Jak podaje Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska EPA, zmiana ta pozwoliła na uniknięcie łącznie 280 milionów przypadków raka skóry i 45 milionów katarakt.
Super. Z drugiej strony niektórzy naukowcy sugerują, że zmniejszenie dziury ozonowej nie jest bezpośrednim wynikiem naszych starań lecz jedynie niezrozumianą anomalią. Jej objętość drastycznie zmieniała się w ciągu ostatnich paru lat - z 10 milionów kilometrów kwadratowych do 20, potem zaś do 5.
Tak czy owak, jeszcze przez chwilę nie zginiemy z powodu spalających nasze tkanki promieni słońca.